32

هر روز با وسواس بیشتری از همیشه خونه رو تمیز میکنم که شاید آخرین روز باشه... هر بار موقع غذا درست کردن میگم شاید فعلا آخرین بار قبل به دنیا اومدن نی نی نازمون باشه و فندقم خیال اومدن نداره انگار... شنبه که رفتیم دکتر گفت حتما میخوای طبیعی به دنیا بیاد؟ گفتم نه مخصوصا اگه برا نی نی خطرناک باشه... گفت تا چهارشنبه این هفته که چهل هفته تموم میشه صبر میکنیم معاینه ات میکنم اگه به دارو جواب داد که داد نداد بهتر سزارین بشی چون القا درد با سرم دردش بیشتر... راستش الان بیشتر دلم میخواد سزارین کنه... می ترسم و تنها چیزی که خوشحالم میکنه این که آخرش نی نی میبینم... این روزها خیلی بیشتر دوسش دارم دلم پر میکشه برا بغل کردن و بوسیدنش... حس همسری هم بهش بیشتر شده اون عاشق بچه هاست میدونم که بابای خوبی میشه... 

یکم از خونواده اش دلگیرم تو این هاگیر واگیر دارن همه شون مسافرت میرن!!! کلا بیخیال تشریف دارن... این چیزها رو هم به همسری نمیگم که ناراحت نشه اما خب گاهی حرص میخورم... 

فقط خواهر بزرگه و مامانش یکی دو بار زنگ زدن ببینن در چه حالیم بقیه انگار نه انگار،  همسری هم خودش به خاطر اونا میکشه!!! بگذریم... 

یه دردی مثل درد روزهای قرمز تقویم دارم که رفته رفته داره بیشتر میشه دلم می خواد دیگه تکلیفم مشخص بشه از انتظار کشیدن خسته شدم... بیشتر دوست دارم فردا به دنیا بیاد...

همسری میگه آخرین روزهای دو نفره امون بعد به دنیا اومدن کوچولو خونه حس و حال دیگه ای پیدا میکنه... جفتمون خوشحالیم اون روز بهش میگفتم خدا به هرکسی که میخواد نی نی بده که داشتنش حس خیلی شیرینی داره...

بعدا نوشت: فردا شیش و نیم صبح میرم برای سزارین... عزیزکم کم مونده به بغل کردنت... بوسیدنت...